Short Stories

හාමුදුරුවනේ....අවසර.. කියමින් පැමිණි තැනැත්තා නායක හාමුදුරුවන් වෙත ගෞරව පුර්වකව වැද වැටුණේය.
මි සුවපත් ෙවිවා... සුවපත් ෙවිවා.. ඔහෙන් ඇදි ගත්තානං..නායක හාමුදුරුවන් පෙන් වු ස්ථානයේ ඔහු හි`දගත්තේය.
හාමුදුරුවනෙ.. මම ආෙවි නමි ..උවමනාවකටට.. ඩිංගිත්තක්..කතා කරන්න.. ඉඩපහසු .. තියෙද මන්දා....

අවසාන කේනදර බැලීමට පැමිණි තැනැත්තා ලෙස පැමිණි ඇය කිසිත් නොදොඩා කේන්දරය සම`ග බුලත් අත මා වෙත පිලිගැන්වා මද සිනාවක් නැගුවාය.
පලාපල බලා ගන්නයි..කියලයි.. ආෙවි.. යැයි කිවාය.

කේන්දර නිරික්ෂනය හා ගණනයට මද ෙවිලාවක් ගතවිය.

අපෝ.. අනිද්දා ..හවස නමි.. බෑ..මිත‍්‍ර වෛද්‍යවරයා පැවසුෙවි කිසිම හේතුවක් ස`දහා එය වෙනස් නොකරන බවට ඉ`ගි කරන හඩකිණි.
එහෙනමි... ඉන් අනිද්දා ..උදේ..

උදැසන ව්‍යයාම ස`දහා කරන ඇවිදිමට අද තිත තබන්නට සිදුවුයේ අද නිඩාඩු දිනයක් බැවින් අසල්වාසින් මා හා කතාවට පැමැණිම නිසාය.අසල් වාසින් සම`ග සමිබන්ධතාවය අවශ්‍ය බැවින් ව්‍යායාමය පිලිබ`දව වු අදහස අත්හැර දැමීමි.

සෙනරත්... සෙනරත්... එන්නකෝ කැ`ද ටිකක් බිලා යන්න... අමල් ගේ කටහඩ ඇසිනි.

හො`දම ගේය රචනයට හිමි සමිමානය..... ප‍්‍රදීප්....සිරි..වර්..

බස් නැවතුෙමි සිටි සකුණි දැක මොටර් රථය නතර කරත්ම රථය හ`දුනාගත් ඈ දුව විත් වාහනයට නැග්ගාය.
තරමක් ආගිය තොරතුරු කතා කරමින් පැමිණියත් ඇයට මා හා දෙඩිමට එතරමි රුචියක් නොමැති බව වැටහුණි.මා අසන දෙයට පිලිතුරු දුන්නද ඇය සිටියේ වෙනත් ලෝකයක බව වැටුහුණි.

ඇයි.. සකුණි.. ඔපීස් එකේ වත්... මෙකක් ..හරි .. ප‍්‍රශ්නයක්ද?

කුඩා නගරයේ සිට පයින් නිවසට යාම මා පි‍්‍රය කරන කටයුත්තකි.අතරම`ග මා හ`දුනන්නෝ බොහෝය. විවිධ වයස් කාණ්ඩයන් වලට අයත් වුවෝ වෙති.තැන තැන නතර වෙමින් මාගේ මෙම විවිධ මිත‍්‍රයන්ගේ සැප දුක මෙන්ම රෙටි තොෙටි තොරතුරු විමසමින් කරන මෙම කිලෝමිටර් දෙකක පමණ ගමන තුල මහන්සියක් නොදැනේ.සිරුරටත් ව්‍යායාමයකි.

නොසන්සුන් මනසකින් යුතුව කාර්යාල කාමරය තුල තනිවිමි. අ`එත් ව්‍යාපෘතිය අපවෙත ලබා ගැනිම ස`දහා මා කරන ඉතාමත් කාලෝචිත වු යෝජනාවට ව්‍යාපෘති අධ්‍යක්ෂකවරයා විරුද්ධ වන්නේ ඇයි දැයි නොතේරේ.
අධ්‍යක්ෂකවරයා සම`ග වු කතාබහ මතකයට නැගේ.

කාර්යාලයට පා තබනාවාත් සම`ග චාමිලි ගෙන් දුරකතන ඇමතුමකි.

හලෝ.. ෙමි.. මල්ලි ආවා.. නේ..
දැන්ද ..